کد مطلب:315221 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:194
سفارش حضرت ولی عصر راجع به حضرت اباالفضل
جناب آقای مصطفی حسنی تعریف كردند:
روزی همراه بعضی از دوستان جهت زیارت آقای مجتهدی به قزوین رفتیم، محل سكونت ایشان منزل آقای حاج فتحعلی بود.
بعد از این كه لحظاتی را در خدمتشان سپری كردیم، خطاب به جناح حاج فتحعلی فرمودند:
كاغذ و قلمی تهیه كنید تا یك دو بیتی درباره ی حضرت ابوالفضل علیه السلام بگویم.
حاج علی آقا یك برگ كاغذ و قلمی به ایشان دادند.
پشت كاغذ مقدار اندكی خط خوردگی داشت، هنگامی كه آقا آن را گرفته و مشاهده نمودند، فرمودند: اسم حضرت را بر روی كاغذ قلم خورده نمی نویسند.
این بیان و اظهار ایشان نشانگر نهایت ادب و احترام نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود.
به هر حال، حاج علی آقا فوری كاغذی كاملا تمیز مهیا نمود، آنگاه آقای مجتهدی گفتند: حضرت ولی عصر ارواحنا فداه می فرمایند:
[ صفحه 450]
هر كس با این دو بیت شعر متوسل به عمویم قمر منیر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام، بشود، حتما حاجتش برآورده خواهد شد.
سپس شروع به خواندن بیت اول كردند و در فاصله بین بیت اول و دوم حدود نیم ساعت با شدت تمام می گریستند، آنگاه بیت دوم را خوانده و باز حدود نیم ساعت با شدت تمام می گریستند، آنگاه دو بیتی را روی كاغذ نوشتیم كه عبارت بود از:
یادم زوفای اشجع ناس آید
وز چشم ترم سوده ی الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری
هیهات! برادری چو عباس آید
روزی همراه بعضی از دوستان جهت زیارت آقای مجتهدی به قزوین رفتیم، محل سكونت ایشان منزل آقای حاج فتحعلی بود.
بعد از این كه لحظاتی را در خدمتشان سپری كردیم، خطاب به جناح حاج فتحعلی فرمودند:
كاغذ و قلمی تهیه كنید تا یك دو بیتی درباره ی حضرت ابوالفضل علیه السلام بگویم.
حاج علی آقا یك برگ كاغذ و قلمی به ایشان دادند.
پشت كاغذ مقدار اندكی خط خوردگی داشت، هنگامی كه آقا آن را گرفته و مشاهده نمودند، فرمودند: اسم حضرت را بر روی كاغذ قلم خورده نمی نویسند.
این بیان و اظهار ایشان نشانگر نهایت ادب و احترام نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود.
به هر حال، حاج علی آقا فوری كاغذی كاملا تمیز مهیا نمود، آنگاه آقای مجتهدی گفتند: حضرت ولی عصر ارواحنا فداه می فرمایند:
[ صفحه 450]
هر كس با این دو بیت شعر متوسل به عمویم قمر منیر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام، بشود، حتما حاجتش برآورده خواهد شد.
سپس شروع به خواندن بیت اول كردند و در فاصله بین بیت اول و دوم حدود نیم ساعت با شدت تمام می گریستند، آنگاه بیت دوم را خوانده و باز حدود نیم ساعت با شدت تمام می گریستند، آنگاه دو بیتی را روی كاغذ نوشتیم كه عبارت بود از:
یادم زوفای اشجع ناس آید
وز چشم ترم سوده ی الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری
هیهات! برادری چو عباس آید